Ülkemizde 1930'larda başlayan yerel gazoz üretimi hızla yayılır. 1960'larda bin civarı yerli üretici vardır. 1990’lara kadar uzanan yerel üretim 60'ların sonlarında ülkeye giren uluslarası markalarla rekabete dayanamayarak yavaş yavaş yok olur. Her yörenin kendi koşullarına göre üretilen, oranın damak tadını taşıyan yerel gazozlar dünyanın heryerinde aynı tadı tüketmenin mutluluk verdiğini vaadeden kolaya karşı yenik düşmüştür. Ne yazık ki kola karşısında kaybeden sadece gazoz değil bir neslin yaşam biçimidir. Önceleri üretim odaklı, tasarrufçu yapıya sahip yaşam biçimimiz giderek tüketmekle varolan bir yapıya dönüşmüştür. Belgesel eğlenceli biçimde bu değişimi anlatırken kaybolan gazoz markalarını yöre yöre tekrar hatırlatıyor.